میلاد حضرت مسیح
میلاد حضرت مسیح
حضرت عیسی مسیح(ع)
رسالت همه پیامران جهانی و عمومی نبوده است. بسیاری از پیامبران تنها برای گروه یا قوم خاصی برانگیخته شده اند. در میان انبیا تنها پنج پیامبر صاحب شریعت، کتاب آسمانی و احکام اجتماعی بوده اند. این پنج تن عبارتند از نوح(ع)، ابراهیم(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و پیامبر عظیم الشأن اسلام. اینان همان کسانی هستند که در قرآن به نام «الوالعزم» نامیده شده و رسالتی جهانی داشته اند. دعوت آنان به گروه خاصی محدود نمی شده است و دعوتی عام و رسالتی فراگیر و جهانی داشته اند.
حضرت عیسی مسیح(ع) از بزرگترین پیامبران الهی است. خداوند او را از مادرش مریم(س)، بدون آنکه شوهری داشته باشد، به دنیا آورد؛ چون این اتفاق برای مردم رخدادی عجیب بوده و برایشان قابل تصور نبود، به مریم تهمت زدند. خداوند حضرت عیسی را در همان زمان نوزادی به سخن گفتن واداشت تا با این اعجاز، مادرش را از هر خطا تبرئه کند. او در همان گهواره خود را به عنوان پیامبر خدا معرفی کرد، اما سالها گذشت تا خداوند به حضرتشان دستور داد تا عملاً نقش پیامبری را اجرا کرده و به هدایت بنیاسرائیل بپردازد. خداوند به او تورات را آموخت و انجیل را به او وحی کرد و معجزههای مختلفی؛ مانند زنده کردن مردگان را به او عطا کرد تا با آن، پیامبری خود را اثبات کند. با اینحال، عده کمی به او ایمان آوردند. در صدر این افراد، حواریون بودند که همواره در کنارش بوده و از دانش او استفاده میکردند.
سرانجام، دشمنان مسیح تصمیم گرفتند تا او را بکشند. با خیانت یکی از پیروان عیسی، جایگاهشان شناسایی شده، دشمنان وارد آنجا شدند، اما تنها توانستند کسی که شبیه عیسی بود را دستگیر کرده و به صلیب بکشند. و بدین گونه خداوند حضرتشان را نجات داده و سپس او را به نزد خود بالا برد.
عمران (پدر مریم) پیش از ولادت دخترش از دنیا رفته بود. مادر مریم، دخترش را به معبد آورد تا به کاهنان آنجا -که زکریا نیز جزء آنان بود- بسپارد. کاهنان راجع به کفالت مریم با یکدیگر گفتگو و نزاع کردند. تا آنکه بنا را برقرعه نهادند و قرعه بنام«زکریا» افتاد. (آیه 44 سوره آل عمران)
زکریا کفالت مریم را به عهده گرفت و او هم بـه خدمت معبد مشغول بود تا هنگامی که به سن بلوغ رسید. آن وقت زکریا برای مریم مکانی پوشیده برپا کرد تا مریم دور از چشم دیگران در میان آن مشغول عبادت خداوند شود. غیر از زکریا کس دیگری به آنجا داخل نمیشد.
هر وقت زکریا وارد محراب مریم میشد، غذای آماده در محراب او میدید. روزی از او پرسید: ای مریم!این روزی از کجاست؟ مریم گفت: «از نزد خدایی است که بدون حساب به هرکس خواهد روزی بخشد.» (آیه 37 سوره آل عمران)
* خلقت حضرت عیسی(ع)
روزی مریم از اهل خویش کناره گرفت و به مکانی در مشرق بیتالمقدس رفت و از همه خویشانش بـه کنج تنهایی محتجب و پنهان شد. در این هنگام خدای متعال «روح» را به سوی مریم فرستاد.
«روح» به صورت بشر کاملی برای مریم مجسم شد و به او گفت: «من فرستاده پروردگار تو هستم و برای بخشیدن پسری پاک که پدر ندارد، به اذن الهی به سوی تو آمدهام. آنگاه به مریم بشارت داد که به زودی از فرزندش معجزات باهرهای ظاهر میشود و خداوند او را به «روح القدس» تأیید میکند. همچنین کتاب و حکمت و تورات و انجیل به او میآموزد و او را با آیات و نشانههای آشکار به سوی بنی اسرائیل خواهد فرستاد.» روح، داستان عیسی را برای مریم گفت و سپس در او دمید. مریم مانند سایر زنـانی کـه حامله میشوند، به فرزند خود حامله شد (16 تا 20 مریم و 40 تا 44 آل عمران)
مریم در مکانی دور، خلوت گزید و چون او را درد زاییدن فرا رسید، زیر شاخ درخت خرمائی رفت و از شدت غم و اندوه با خود گفت: کاش پیش از این مرده بودم و از صفحه دلها نامم فراموش شده بود. در آن حال (روح القدس یا فرزندش عیسی) او را ندا داد: «غـمگین مباش که خدا از زیر قدمات چشمه آبی جاری نمود و تنه درخت را حرکت بده تا از آن برایت رطب تازه فرو ریزد، از این رطب تناول کن و از آن چشمه بیاشام و چشم خود (به عیسی) روشن دارد. اگر از جـنس بشر کسی را دیدی (به اشاره) به او بـگو: «من برای خدا نـذر روزه سکوت کردهام و با هیچکس (تا پایان روزهام) سخن نمیگویم». (22 تا 26 مریم)
پس از تولد نوزاد، مریم فرزند خود را برداشت و به سوی قومش بازگشت. چون قومش او را به آن حال دیدند، مشغول طعن و سرزنش او شدند و گفتند: «ای مریم عجب کار منکر و شگفتآوری کردی! ای خواهر هارون، تو نه پدری ناصالح و نه مادری بدکار داشتی (کـه تو خود چنین کاری را مرتکب شدی).
مریم پاسخ آنان را به اشاره، به طفل حواله کرد. آنها گفتند: «ما چگونه با طفل گهوارهای سخن بگوییم؟ «طفل (به امر خدا به زبان آمد) و گفت: «من بنده خاص خدایم که مرا کتاب آسمانی و شرف نبوت عطا فرموده، هرکجا که باشم مرا مبارک (مایه رحمت الهی) گردانیده و تا زندهانم به نماز و زکات سفارش نموده و همچنین به «نیکوکاری با مادر» توصیه فـرموده و مرا ستمکار و شقی نگردانیده است. روز ولادت و مرگ و همچنین روزی که برانگیخته شوم، سلام و درود حق بر من است» (27 تا 33 مریم)