قسمتی از وصیت نامه

۱ - اما چند نکته از عشق بگویم، که همه اش در کربلا بود و عاشورای حسینی که مقام عظمای ولایت فرمودند "عاشورا جان سخن و تأمل و عبرت گیری بسیار زیادی دارد" که در این حادثه عظیم دو موضوع مهم اتفاق افتاد:

موضوع اول: درسهای عاشورا، به ما می آموزد که چگونه باید در راه قرآن از همه چیز گذشت و اینکه در میدان نبرد حق و باطل همه آحاد جامعه اعم از کوچک و بزرگ، پیر و جوان، مرد و زن، همه در یک صف قرار می‌گیرند و می‌آموزند که دشمن با همه توانایی های ظاهری، بسیار آسیب پذیر است. که این مباحث را در انقلاب شکوهمند ایران اسلامی دیدیم منجمله پیروزی انقلاب، جنگ تحمیلی، تحریم اقتصادی، فتنه هایی که دشمنان داخلی و خارجی داشتند، که همه و همه یکی پس از دیگری ناکام(مانده) و نقشه های آنان نقش بر آب شد.
موضوع دوم: عبرت های عاشورا ست که انسان باید به این حادثه نگاه کند تا عبرت بگیرد یعنی بفهمد چه حال و وضعی دارد ،چه چیزاو را تهدید می‌کند و چه چیز برای او لازم است و اولین عبرتی که ما را متوجه خود می‌کند این است که ببینیم چه شد که ۵۰ سال بعد از درگذشت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم جامعه اسلامی به ان حد رسید که کسی مثل امام حسین علیه السلام ناچار شدند برای نجات جامعه فداکاری کند.
جامعه اسلامی چه آفتی پیدا کرد که کارش به یزید رسید؟، چه شد که بیست سال بعد از شهادت حضرت علی علیه السلام در همان شهری که ایشان حکومت می‌کردند سرهای پسران حضرت بر نیزه کردند و در شهر گرداندند و آب از آب هم تکان نخورد ، و چگونه از همان شهر افرادی آمدند به کربلا و او و اصحابش را با لب تشنه به شهادت رساندند و حرم امیرالمومنین علیه السلام را به اسارت گرفتند. پس این بیماری خطرناکی است و ما هم باید از این بیماری بترسیم و باید بپذیریم که دشمنان همواره در صددند بر پیکر اسلام ضربه وارد کنند.
عزیزانم این درد اساسی و بزرگ است و دشمنان انقلاب ما هم ممکن است نقش هایی برای این انقلاب بزرگ در سر داشته باشند که اگر در جامعه اسلامی ما آن حالت آرمانخواهی از بین برود و شعارها کم رنگ و بی اعتنایی به اصول اسلام و انقلاب و اینکه هر کس به فکر خود باشد و مصالح خود را بر مصالح جامعه ترجیح بدهد معلوم است که وضع بدی پیش خواهد آمد.

۲- در رابطه با شهادت عزیزانی که در پیروزی انقلاب و دفاع مقدس مرگ دلخواه را با آگاهی و شعور و منطق و بیداری انتخاب و همانند مولا و سرور شان حسین علیه السلام از شهر و دیار خویش بیرون و زندگیشان را رها و بر می خیزند که بمیرند و برای رسوا کردن دشمنان با دریدن پرده های فریبی که بر قیافه پلید نظام حاکم زده شده مبارزه کنند. و خانواده معظم شهدا مخصوصاً فرزندان شهدا که بهترین و عزیزترین کس خود را در جهت تداوم بخشیدن خط امام و رهبری از دست دادند که در دلهای کوچک خود دوست داشتند دست گرم پدر روی سر آنها باشد که بسیار بودند حتی یک بار پدر را ندیدند.
اما مسئولین و خدمتگزاران ؛وظیفه شما سنگین می‌شود و بدانید که به واسطه خون این شهیدان مسئولید اگر نهایت سعی خود را در راه خدمت به این امت وفادار به کار نبرید تباه خواهید شد.

۳- برادران و خواهران گرامی که در دوران انقلاب و دهه های ۶۰ به بعد این توفیق را داشتید و این برهه از تاریخ به یادماندنی که ارزش و بهائی به تاریخ بخشید را درک کردید ، خوشا به سعادت، دوران درخشانی که آینده ها خواهند گفت و خواهند نوشت و چون الان آنطور که باید و شاید نمی نگاریم و نمی‌گوییم، حکم ماهی در آب می ماند ، و من هم خدا را شاکرم که در این هوا تنفس کردم ، امید این که توانسته باشم حسین زمان ، امام خمینی کبیر که حیات طیبه اش ترجمان عینی آیات قرآن بود را هرکس(به اندازه ای) و بنده حقیر هم به اندازه فهم و درک و توانم راضی نموده باشم و انصافا حق این مردم خوب، فهیم، مهربان، پای کار و سخت‌کوش، داشتن چنین رهبری بود که استحقاقش را داشتند.
و شاکرم و میبالم از اینکه در زمان سپردن این امر مهم به تنها کسی که لیاقتش را داشتند، امام خامنه ای مدظله العالی و شاگرد مکتب آن عزیز فرزانه که به حق با رهبری خود و مدیریت و هدایت قاطع جمهوری اسلامی ایران که می‌توان گفت اتفاقات دوران حضرتش از دوران حضرت امام رحمة الله علیه بیشتر بود و همه دشمنان داخلی و خارجی برنامه‌ریزی بر علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی داشتند ، با تدبیر و سربلندی و اقتدار و با بصیرت در تمامی حوادثی که هر کدام از آن ها می توانست کشور را با بحران مواجه کند، شجاعانه ایستادند و کید دشمنان را یکی پس از دیگری خنثی(نموده) و میبینیم که تنها کشوری هستیم در دنیا که با وجود اختلافات و جنگ های داخلی و گرفتاری هایی که اروپا و کشورهای خاورمیانه و منطقه(باآن روبرو هستند) باصلح و امنیت کامل به زندگی می پردازیم.